Patle!

Hallo allemaal!

Weer terug in de bewoonde wereld! Wat een tocht: 3 uur lopen en daarna nog 3 uur met de bus. Je moet er iets voor over hebben!

Onze laatste trip (dat is nu bijna twee weken geleden) ging naar pokhara waar ik voor het eerst het Annapurna gebergte (8.091 m) heb gezien. Het Annapurna staat in de top 10 van hoogste bergen te wereld.
De laatste dag wezen paraglyden! Geweldig! Met z’n vieren gekozen voor wat avontuur in plaats van naar een tempel te lopen (oh oh cultuurbarbaren!). Om 12:30 zouden we worden opgehaald door een jeep. Om 13:00 kwam er een taxi voor rijden, een suzuki alto. Na een dappere poging heeft de chauffeur toch maar twee keer gereden om ons 500 meter verderop af te zetten bij het hoofdkantoor. Daar werden we opgehaald door de beloofde jeep richting de top van een berg.
Rio (mijn vlieger) vroeg of ik al eerder had gevlogen en toen ik met ja antwoorde werd hij helemaal gelukkig. Dan had ik ook geen uitgebreide instructies meer nodig, dat scheelde weer: JUST RUN! Dat ik jaren geleden gevlogen had maakte natuurlijk niets uit.
Het was een super vlucht en Rio vond het bijna nog leuker! Of ik bang was, nee dat niet! Dan gaan we wat stunten! (HELP!). Na 45 min weer veilig op grond en de foto’s van de vlucht zijn echt fantastisch!

De volgende dag naar Dhading! Bharat (de coördinator van cross borders in Nepal) ging met ons mee en bleef ook een nacht slapen. Omdat Bharat ons niet 3 uur wilde laten lopen met onze bagage had hij ‘iets’ geregeld. ‘Iets’ bleek een blauw vrachtwagentje te zijn met een flinke laadbak. In de laadbak geklommen en rijden maar!
Het eerste gedeelte was heel relaxt. Zittend op een aantal zakken rijst genieten van de zon, prima zo! Na ongeveer 20 min zei Bharat dat we maar beter konden gaan staan... De wagen draaide naar links een zandweg op... Hangend aan het stalen frame van de wagen werden we ruim een uur heen en weer geslingerd! Na het geslinger en 8 blaren later (jaa, ik heb me heel stevig vastgehouden!) kwamen we aan in het dorpje Patle, het dorpje waar we de komende maanden gaan wonen.

Het is een vrij klein boeren dorpje maar met een geweldig uitzicht op de Himalaya! Wanneer het helder is zie je de bergen zover je kunt kijken. Wanneer het bewolkt is zie je alleen de toppen.
Het huis van de famillie waar wij wonen bestaat uit 2 stallen en het woonhuis. Ik slaap boven één van die stallen, en heb een eigen kamertje. Mijn onderbuurvrouwen zijn twee enorme koeien die het vooral gemunt hebben op mijn voeten. Wanneer ik de ladder oploop naar het luik wordt er vaak gretig gehapt naar m’n schoenen maar ook blote voeten vinden ze erg leuk. De eerste keer schrok ik me kapot! Wat hangt er nu aan m’n schoen!
Een houten luik duw ik omhoog en dan sta ik in mijn kamertje. Alle gebouwen zijn gemaakt van klei. Ramen kennen ze wel maar glas ontbreekt. Er staan twee bedden waarvan ik er één gebruik als kast. Matrassen kennen ze niet, wel dikke dekens. Gelukkig had ik mijn eigen slaapzak mee zodat ik op een deken kan liggen, dat ligt net iets beter dan een houten plank! En, er is zelfs een stopcontact die het heel af en toe doet wanneer er stroom aanwezig is, geweldig!
S’nachts verstop ik me onder mijn klamboe en hoop ik dat alle beesten een beetje bij me uit de buurt blijven, de spinnen zijn hier ruim 12 cm!
Het woonhuis heeft een kleine ‘veranda’ waar je lekker kunt zitten en van het uitzicht kunt genieten.
Binnen ligt een rieten mat op de grond waar we op zitten wanneer we eten, dit gebeurd met de handen. We hebben de eerste dag een spoed cursus van Bharat gekregen want het is best lastig. Elke avond eten we rijst met groente en een soort sausje van bonen: Daal bhaat. S’ochtends vaak chapatti (een soort pannekoek) met ei en honing. Goed te eten allemaal! Er wordt gekookt op een vuurtje.
Het toilet staat een aantal meter voor het woonhuis. Een aantal meter verder is er een kraan die we delen met een aantal buren. Deze kraan wordt overal voor gebruikt (‘douchen’, wassen van kleding enz.) 5 min lopen is een resort (het klinkt veel luxer dan dat het is) waar we ons ook mogen douchen wanneer er niet te veel gasten zijn.

Deze week is het Tihar festival. Het grootste hindoe festival. Wij hebben het festival mee gevierd en hebben ook een tika ontvangen: Gekleurde verf op het voorhoofd als zegen van (waarschijnlijk) het oudste lid van de famillie. Daarna was er een groot feest en naar een aantal glazen Roxy (een zelfgebrouwen drankje van ‘ongeveer’ 10 procent alcohol) begon ook ik op de trommel muziek mee te dansen samen met de famillie.
Deze dagen veel dingen gegeten waarvan ik liever niet wil weten wat het is geweest. Geit vind ik in ieder geval niet zo lekker en de kip wordt hier in stukken gehakt en in de pan gegooid waardoor er ook wel eens iets indrijft wat er iets minder lekker uitziet. De melk komt zo van de koe!

Mijn eerste werkdag ben ik begonnen in een health center in Patle. Sumitra, de health worker, regeld alle medische zorg voor het dorpje. Het is een kleine lokaaltje met een bureau, een behandeltafel achter een gordijn, een tafeltje met instrumenten en een kast vol met medicijnen. Er is al vanalles voorbij gekomen: wonden in alle soorten en maten, difterie, oogontstekingen, losse tanden, vrouwen die komen voor een spiraaltje, longontstekingen, koorts enz. Zelf een aantal wonden verzorgd maar de eerste paar dagen vooral veel meegekeken en geobserveerd. Er wordt toch heel anders gewerkt. Er is heel weinig privacy voor de patiënt (iedereen loopt maar naar binnen) en hygiënisch werken is ver te zoeken. Volgende week vertrek ik naar een andere health post om daar te kijken en mee te helpen.

De eerste week in Patle was in het begin wel even wennen en het voelde echt als ‘kamperen voor gevorderden’ maar het primitieve leven went snel. Op dit moment bezig met een antibiotica kuur tegen een darmontsteking, dit kwam ook even tussendoor. Toch een aantal dagen goed ziek van geweest. Ik had er op dat moment echt alles voor over om heel even naar huis te kunnen! Gelukkig gaat het weer een stuk beter en ben ik op dit moment in kathmandu om te socializen met de andere vrijwilligers en inkopen te doen (pakken met WC papier nemen we mee terug want dat kennen ze bijvoorbeeld niet). Vanavond lekker pizza eten! Hier hebben we ons al dagen op verheugd haha!

Tot over een paar weken!

Liefs Lisa